ყოველთვის,ბავშვობიდან(რაც თავი მახსოვს)წარმოსახვაში მქონდა,რომ რაგაც ოპერაციას ვიკეთებდი კი არადა უნდა გამეკეთებინა:(ჰო...ვიცოდი რომ ოდეზღაც საოპერაციო მაგიდაზე უნდა დავწოლილიყავი და გადასხმები...კათეტერი...და რაღაც ამნაირები უნდა მკეტებოდა,ვიცოდი როგორ ფერდაკარგული უნდა ვწოლილიყავი,წარმომედგინა ყველაფერი დეტალურად და ვგრძნოობი რომ ასეთ სიტუაციაში უნდა ოდეზგაც ვყოფილიყავი:(რაოდენ სამცუხაროდაც არ უნდა იყოს ეს ფაქტი რეალში მართლა ამიხდება სულ ცოტახანში:(ხო ...მომიწევს,ფრეამინაციში,ცოტახნით,მაგრამ მაინც დროებით დაწოლა და ამ ყველაფრის ასრულება(რაც ბავშვოიდან გული მიგრძნობდა)
..დგეს კი რაგაც სიცხე მაქვს,რატო არ ვიცინეტა ოპერაციასთან რამე კონტქტშია?არ ვიცი არ ვიცი,ფაქტია,რომ ცუდად ვარ:(
..არასოდეს თქვა არასოდეს,არავინ იცის ვის რა ელოდება და ვინ რა სიტუაციაში რას იზავს:(
ხო აი ეს მონდოდა მეთქვარაგაც გული მონდა მოვიოხო...მძიმედ მაწევს:(
Thursday, September 11, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
au exla ideebi ar mawuxebs Tu ara kai filosofias movchmaxavdi exla racxas.
midi gismen iqneb iddebma shegacuxos,tavs dzala daatane da gismen yuradgebit:)
Post a Comment